Veldslag onder Velduilen

Als je ze zo met hun typische vleugelslag ziet vliegen boven een weiland, dan lijken het net reuzen vlinders. Verwarring met de Buizerd is ook zo gemaakt. Maar die dikke kop en dat vlammende verenkleed (asio flammeus is zijn naam in het Latijn) verraadt de zeldzame uil die hij is. Het zijn de Scandinavische wintergasten die hun aantal kort doet stijgen. De uil is gevoelig voor goede veldmuizen jaren. En die zijn er maar om de drie jaar. Ook strenge winters doen een duit in het zakje. Deze uil moet dus flink knokken voor zijn bestaan. Vooral omdat het grondbroeders zijn, worden ze in Nederland nogal eens lastig gevallen. Door ons wel te verstaan. Dus voetjes van de vloer voor de Velduil.

De Nieuwe Wildernis door andere ogen

Alles heeft twee gezichten. De vraag is welke ons het beste past. Willen we een sprookje zien of een documentaire. Willen we de harde werkelijkheid, of gewoon even wegdromen over hoe wij zouden willen dat de wereld er uit zou moeten zien. Natuurfotografen en -filmers moeten hun werk 'verkopen'. Anders kijkt niemand ernaar. En dan is het balanceren tussen vermaak of duiding. Feit blijft dat de Oostvaardersplassen een stuk natuur is waar je van de ene verbazing in de andere valt. En dat is mooi. Maar het is niet alleen maar mooi. En dat moeten we ook durven zien.