Bij IJshaar moet ik altijd denken aan mijn kappers roots. Mijn oma,
moeder, zus én nichtje zaten vier generaties met de handen in het haar.
Permanent en watergolf, daar werd ik van gevoed. Heb nooit begrepen
waarom dames daar zoveel geld aan uitgaven, wetende dat het er zo weer
uit was. Dat tijdelijke vind ik terug in dit wonderlijke
natuurverschijnsel. Alleen wanneer de omstandigheden ideaal zijn, krult
het op uit de dode huid van eikenhout. Bros en vergankelijk. Bijna te
mooi om echt te zijn. Voor zolang als het duurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten