The Eye of the Reiger

Focus helpt je beter door de crisis heen. Niet richten op de beperkingen van kou en honger, maar op je mogelijkheden bouwen van scherp zicht, je hele gunstige schutkleur en je reactievermogen. En genoegen nemen met minder. Dat helpt allemaal om te overleven. De Grote Zilverreiger zoekt de sloten en beken op die nog ijsvrij zijn en neemt genoegen met hele kleine visjes, torretjes en larfjes. Het is hard werken, maar daar word je niet armer van. Normaal overwinteren ze in warmer oorden, maar ik denk dat ook hun 'budget' niet toereikend meer is en dus blijven ze lekker hier. Ik heb de camping al geboekt.

Steeds Meerkoeten

Samenscholen om te overleven. Wezens die normaal elkaar de strot afbijten, leven tijdelijk in volledige harmonie met elkaar. Nood breekt wetten. De enige keren dat wij besluiten om op een kluitje te gaan zitten, is wanneer er woningnood heerst, of wanneer we een feestje hebben. En om het toch een beetje leuk te houden, gaan we maar op elkaar lijken. Want opvallen is levensgevaarlijk. En zodra het veilig is, dan waaieren we uit naar onze eigen territoria. En doen we net alsof we bijzonder zijn.

Snuffelende hazen

Bij zo'n weeromslag zijn plant en dier vaak de klos. Zo denken je hormonen dat je aan je nageslacht mag gaan denken en zo is het weer maatje pink. Hazen grazen gewoon door onder de sneeuwlaag. En omdat ze tijd over hebben, is de huwelijksmarkt ook al geopend. Sommige paartjes hebben elkaar al gevonden en trekken samen op in de kou. Maar het blijft bij snuffelen. Ik begrijp niet waarom ze dan niet lekker tegen elkaar aan kruipen zoals wij. Knuffelen is niet voor Hazen.

IJscoupe kondigt winter aan

Bij IJshaar moet ik altijd denken aan mijn kappers roots. Mijn oma, moeder, zus én nichtje zaten vier generaties met de handen in het haar. Permanent en watergolf, daar werd ik van gevoed. Heb nooit begrepen waarom dames daar zoveel geld aan uitgaven, wetende dat het er zo weer uit was. Dat tijdelijke vind ik terug in dit wonderlijke natuurverschijnsel. Alleen wanneer de omstandigheden ideaal zijn, krult het op uit de dode huid van eikenhout. Bros en vergankelijk. Bijna te mooi om echt te zijn. Voor zolang als het duurt.