De dood in de ogen kijken

Normaal zie je hem nooit, de Hertenluisvlieg. Vooral omdat hij in de pels woont van een schuw hert. Het is een herfstvlieg. Nu weten we zo langzamerhand wel dat het meer lente is dan winter, maar het is juist daarom zo spannend om afwijkend diergedrag te spotten. De luisvlieg hoopte op een makkelijke toegang tot het bloed van zijn gastheer via de oogbol die hij met hand en tand verdedigde tegen andere luisvliegen. Hij bevond zich duidelijk op glad ijs. Overigens is hij vlieg af zodra hij een gastheer heeft gevonden. Hij werpt dan zijn vleugels af. Het Ree was uiteraard al naar de Reeën hemel gevlogen.

Exotisch rood in Hollandse sloot

Alles is van slag. Echt alles? Nou oké, veel dan. Mensen, markten en media geven ons geen richting meer. Grote systemen storten ineen en de natuur leert ons een lesje. Vol verwondering kijken sommigen van ons naar al die veranderingen. Velen vooral in angst en onzekerheid. Maar veranderingen bieden nieuwe kansen. Tenminste als je meebeweegt. De natuur laat ons telkens zien dat die nieuwe kansen worden gepakt, gewoon, omdat de omstandigheden gunstig zijn. Daar zit geen hoger denkwerk achter, maar slechts het 'instinctief' opvullen van de open gevallen ruimtes. Het exotische Groot Kroosvaren vindt in de beschutte hoekjes van een Hollandse sloot een kans om te gedijen. Midden in de winter. Maar die winter is ook van slag en gaat waarschijnlijk verder als de nieuwe lente. Zes maanden voorjaar, daar beweeg ik graag in mee.