Neemt gij.... ja ik wil

Ik had het al vaker gezien. Adulte vogels die elkaar in de tijd van de balts lekkere hapjes toestoppen. Daarbij zie ik vaak dat het initiatief bij haar vandaan komt. Niet aanbieden maar erom vragen dus. Alsof ze tegen hem zeurt; 'jij neemt ook nooit eens wat lekkers voor me mee'. Bijna achteloos geeft hij haar haar zin. Alsof hij zeggen wil; 'nou hier dan en ga nu maar voor mijn kinderen zorgen'. Feit blijft dat het daarna wel goed zit met het stel, althans voor minimaal één broedseizoen. Want als straks de klus er weer opzit, gaan de echtelieden gewoon weer uit elkaar. Lekker onafhankelijk en zonder vechtscheiding.

Bosanemoon, lenteschoon

De Bosanemoon is een populaire vroegbloeier. Als alles nog kaal is en de lente nog maar net begonnen, is het één van de eerste voorjaarsbloemen. Het is een echte stinsenplant. Een geïmporteert gewas dat vroeger de tuinen van stenen (stinse) percelen moest opsieren. Deze gewassen aarden goed in het Nederlandse klimaat en verwilderden. Nu komen ze vaak voor op en rond (voormalige) landgoederen. Het zijn de sporen van vroege tuiniers die de schoonheid van deze gratis tuinplantjes al vroeg inzagen. Tegenwoordig zijn ze beschermd en mag je er met je fikkies niet meer aanzitten. Ze zijn nu vooral goed voor het toerisme. Ook leuk.

Een blauwtje lopen

Wil je aan de vrouw en voor nakomelingen zorgen, dan zul je op moeten vallen. Maar heb je jezelf op je paasbest opgedoft met je blauwe smoking, blijk je niet heel erg in de mode te zijn. Omringd door heel veel blauwe minnaars moet je het dus van je zangstem hebben. Misschien is die wel opvallend genoeg. Je kwaakt dus enthousiast het hoogste lied, maar zij ziet je dit jaar niet. Het nageslacht is al geproduceerd en jij zit je beteutert te beseffen dat je weer een heel jaar bruin zult moeten zitten wezen. In je bruine eentje. Tenzij je toch nog opvalt; bij een Blauwe Reiger bijvoorbeeld.

Mee met de meute

Er is niet heel veel bekend van het gedrag van een wolk Spreeuwen. Veel theoriën, veel speculaties. Vlak voor het slapen gaan komen ze van heinde en verre van hun dagelijkse bezigheden bij elkaar om daar allemaal hetzelfde ding te gaan doen. Ergens in de voorhoede beslist er één om uit te wijken en binnen fracties van seconden doen ze elkaar een voor een na. Het lijkt dan net alsof de meute één gedachte heeft. Vaak nog aangespoord door een Slechtvalk. Op een gegeven moment zijn ze het zat en 'vallen' ze in hun slaapplaats. Hetzelfde gedrag nam ik waar bij de toeschouwers van dit fenomeen. Tussen werk en slaapplaats door deed de vogelende meute weer eens hetzelfde. Altijd benieuwd wie nou de eerste was. Welterusten!

Van Nijlgans tot Parkgans

Of ze ooit uit Egypte zijn verhuisd naar onze streken weten we niet. Waarschijnlijk zijn de eerste exemplaren uit een hobbyvijver ontsnapt. Maar ze doen het erg goed 'onze' Nijlganzen. De een heeft een hekel aan deze lawaaierige opdringers en vind dat ze hier niet thuis horen. Een ander voerde ze brood en zorgde er zo voor dat ze in een stadspark hun domicilie hebben gevonden. Ze voelen zich daar zo thuis, dat ze een vroeg legsel wel aandurven. In de eerste week van januari hebben ze de kriebels al gekregen en nu lopen er parkpullen rond een parkvijver, tussen de wandelaars met honden en de andere parkganzen. Hoever kun je afdwalen als gans.

De dood in de ogen kijken

Normaal zie je hem nooit, de Hertenluisvlieg. Vooral omdat hij in de pels woont van een schuw hert. Het is een herfstvlieg. Nu weten we zo langzamerhand wel dat het meer lente is dan winter, maar het is juist daarom zo spannend om afwijkend diergedrag te spotten. De luisvlieg hoopte op een makkelijke toegang tot het bloed van zijn gastheer via de oogbol die hij met hand en tand verdedigde tegen andere luisvliegen. Hij bevond zich duidelijk op glad ijs. Overigens is hij vlieg af zodra hij een gastheer heeft gevonden. Hij werpt dan zijn vleugels af. Het Ree was uiteraard al naar de Reeën hemel gevlogen.

Exotisch rood in Hollandse sloot

Alles is van slag. Echt alles? Nou oké, veel dan. Mensen, markten en media geven ons geen richting meer. Grote systemen storten ineen en de natuur leert ons een lesje. Vol verwondering kijken sommigen van ons naar al die veranderingen. Velen vooral in angst en onzekerheid. Maar veranderingen bieden nieuwe kansen. Tenminste als je meebeweegt. De natuur laat ons telkens zien dat die nieuwe kansen worden gepakt, gewoon, omdat de omstandigheden gunstig zijn. Daar zit geen hoger denkwerk achter, maar slechts het 'instinctief' opvullen van de open gevallen ruimtes. Het exotische Groot Kroosvaren vindt in de beschutte hoekjes van een Hollandse sloot een kans om te gedijen. Midden in de winter. Maar die winter is ook van slag en gaat waarschijnlijk verder als de nieuwe lente. Zes maanden voorjaar, daar beweeg ik graag in mee.