De hele familie op je nek

Hoe kun je nou beter voor je kroost zorgen dan ze de hele dag op je rug mee te nemen. Deze Wolfspin draagt haar voltallige kroost, nadat ze uit het ei zijn gekropen, mee op de rug totdat ze zelfstandig zijn. De eierzak hangt nog aan haar achterlijf. Ook die draagt ze met zich mee. Het schijnt dat als ze die onverhoopt verliest, dat ze een steentje als vervanging kiest. Een soort broeddrang eigenlijk. Gelukkig hoeft ze niet al die mondjes te voeren, want de jongen hebben genoeg reserve om het zonder uit te houden. Nadat de jongen hun eerste vervelling hebben gehad, gaan die hun eigen weg. Voor de Wolfinspin weer een hele last minder.

Gezinsuitbreiding bij de Appelvinkjes

Het hing al een tijdje in de lucht. Er zaten zoveel Appelvinken in de tuin en die hadden er al heel wat vlieguurtjes op zitten. Dus moest er wel ergens een nest hongerige snavels zitten. Vandaag lieten de snotneuzen zich dan eindelijk zien. Ze laten zich nog dagen voeren, maar hun eerste drankje halen ze zelf al op. De typische blauwe vleugelveertjes zitten er al aan, maar een staart hebben ze nog nauwelijks. Ze zijn nog reuze tam, maar hun ouders zullen ze wel snel bijspijkeren. Oppassen, ook voor die man met dat babyvoer iedere dag.

Zomers IJs

Hoe sprookjesachtig was mijn zondagmorgen. IJsvogels worden weer steeds zeldzamer, gevoelig als ze zijn voor extreme kou en nattigheid. Want ondanks zijn naam heeft hij een hekel aan bevroren water. Het is dat men hem erop vindt lijken en omdat men hem veel waarneemt rondom wakken, dat ze hem zo zijn gaan noemen. Gelukkig zijn er verschillende projecten opgestart om hem een handje te helpen bij het broeden. Visjes vangen moet hij nog even zelf doen. Hoewel, zijn menu is veel uitgebreider. Kijk maar eens in de update wat hij zoal naar binnen werkt.

Bonte laatbroeier

Toen ik terug kwam van de expeditie Bijeneters stond het onkruid een meter hoog en was de tuin verdacht stil. Alles was reeds uitgevlogen. Op één bewoner na. De Bonte Vliegenvanger is een laatkomer en dus vliegen de jongen ook later uit. Lang kan het niet meer duren, want de prooien worden steeds groter en ze vliegen af en aan. De Bonte maakt het trouwens wel heel bont. Na het broedseizoen verdwijnen ze volledig uit het zicht. Niemand weet precies waar ze tot de trek verblijven. Misschien moeten ze het daar wel van hebben, want van hun kleur in ieder geval niet.